- چهارشنبه ۴ مهر ۹۷
- ۲۲:۲۷
بیش تر مردم زندگی را پیکار می انگارند. اما زندگی پیکار نیست، بازی است.
آنچه آدمی بکارد همان را درو خواهد کرد. یعنی هر آنچه از آدمی در سخن یا عمل آشکار یا بروز کند به خود او بازخواهد گرفت.
اگر نفرت بورزد، نفرت به او باز خواهد آمد، و اگر عشق ببخشد، عشق خواهد ستاند، اگر انتقاد کند، از او انتقاد خواهد شد. اگر دروغ بگوید به او دروخ خواهند گفت، و اگر تقلب کند به او حقه خواهند زد. همچنین به ما آموخته ان که قوّه تخیل در بازی زندگی نقش عمده دارد.
هر آنجه آدمی در خیال خود تصویر کند، دیر یا زود در زندگیش نمایان می شود.
برای پیروزی در بازی زندگی باید نیروی خیالمان را افزایش دهیم.
تخیل را قیچی ذهن خوانده اند. این قیچی شبانه روز در حال بریدن تصاویر است. آدمی در ذهن خود تصاویری می بیند - و دیر یا زود - در دنیای بیرون با
آفریده های ذهنش روی روبارو می شود.
«در بازی زندگی، کلام نقشی تعیین کننده دارد.»
«چه بسیارند کسانی که با کلام کاهلانۀ خود، به زندگیشان مصیبت فراخوانده اند.»
«کائنات حس شوخ طبعی ندارد؛ و مردم اغلب با شوخی هایشان تجربه هایی ناخوشایند برای خود می آفرینند.»
قانون جذب در هر دو جهت کار می کند. یعنی می توان فقر را نیز به ثروت تبدیل کرد.
وفور نعمت همواره بر سر راه انسان است. اما از طریق آرزو، ایمان، یا کلام به زبان آمده می تواند نمایان شود.
«بخواهید که به شما داده خواهد شد.»
هر آرزویی - خواه به زبان آمده و خواه نهفته در دل - یک استدعا است، و چه بسیار همه ما از بر آورده شدن ناگهانی آرزویی حیرت کرده ایم.
ترس تنها دشمنی آدمی است، ترس از تنگدستی، ترس از شکست، ترس از بیماری، ترس از دست دادن - و احساس نا امنی برای هر مسئله.
پس باید ایمان را جانشین ترس کنیم زیرا «ایمان وارونه است. ترس یعنی ایمان به شر، جای ایمان به خیر»
هدف از بازی زندگی این است که آدمی به روشنی خیر و صلاح خود را ببیند و هرچه تصویر شر را از ذهن بزداید.
هرکلام یا اندیشه ای بر کائنات اثر می گذارد؛ و با دقتی حیرت آور به عینیت در می آید. درست مانند ضبط صدای خواننده ای بر صفحه گرامافون که هر آوا و هر لحن و حتی یک سرفه یا مکث او نیز ضبط می شود.
