روزی نو با نام خداوند

ممکن است هر روز وعده های ملاقات فراوانی داشته باشید که معمولاً از قبل برای آن برنامه ریزی می کنید. وعده ی ملاقات با پروردگار نیز یکی از آنهاست که نباید به فراموشی سپرده شود. انسان همیشه به معنویات نیازمند است. چون تنها خداوند است که بی هیچ ضرر و آسیبی به حرف هایمان گوش می سپارد و لبخندزنان به قلبمان آرامش میدهد. همه ما تجربه درد و دلی خودمانی و بی حضور غیر و در خلوت خود با خداوند را داریم.

زمانی که از همه جا و همه کسی خسته و درمانده می شویم باز هم تنها خداست که به او متوسل می شویم. اما چرا فقط در لحظه تنگنا و گرفتاری؟ اگر نگاهمان را نسبت به دنیا تغییر دهیم، چیزهایی به دست می آوریم که شاید تا قبل از آن درکی از آن ها نداشتیم.  اگر کمی دقت کنیم در همه چیز و هر لحظه ای حضورش را احساس می کنیم. یکی از راه های رسیدن به آرامش درونی وصل شدن به این منبع آرامش  است. ذات لایتناهی همیشه برای ما وقت دارد.

دعا کردن و ذکر گفتن فقط مستلزم گفتن کلماتی که مفهومش  را نمی دانیم نیست. بودایی، مسیحی، مسلمان و هر کیش و آیینی هم که داشته باشیم فقط در سکوت و خلوت و از اعماق درون می توانیم با او ارتباط بگیریم. راه های رسیدن به او بی نهایت است. تمام دنیا را هم که داشته باشی اگر آرامشی در درونت حکفرمایی نکند انگار که هیچ نداری. شاید کمترین و ساده ترین راه برای رسیدن به آرامش درونی، اینست که هر روز چند دقیقه ای وقتمان را با خداوند بگذرانیم.  با هر زبانی و با هر راهی می توان با او سخن گفت و او شنونده ای مهربان است.

بیاییم همچنان که به وعده های غذایی مان اهمیت می دهیم و می دانیم که باید در چه زمانی غذا بخوریم تا انرژی لازم برای ادامه حیات داشته باشیم، به روحمان هم ارج بنهیم و روزانه هر چند کوتاه با خدای خود خلوت کنیم و روح را به آرامش برسانیم. چون زمانی که روح فارغ از خستگی باشد و در بند نباشد راه ها و مسیرهایی در زندگی مان گشوده می شوند که  برایمان جالب و شگفت انگیز است. لحظاتی را بسان کودکی که فارغ از احوالات اطراف است فقط و فقط با بهترین خلوت کنیم. با نشاط و شادابی فراوان و با این فکر که خداوند هر لحظه در کنار ماست روزمان را آغاز کنیم. در گوشه ای نشستن و فارغ از افکار روزانه. به هیچ فکر نکردن.

روزی دیگر همراه با یاد خداوند

هر روز به درگاهش دعا کنید: پروردگارا، راهنمایم باش، برکت به من ارزانی دار، مرا واسطه ی خیر خویش گردان! بگذار ابزاری باشم در دستهای پر مهر تو برای برقراری صلح در جهان و زدودن درد و رنج از مخلوقات!

هر روز صبح از خواب بیدار شوید آن هنگام که هنوز سپیده سر نزده است، هر روز در همان مکان و همان ساعت، زیرا آنجا و آن زمان میعاد گاه شما با پروردگارتان است، بنشینید و به تفکرات معنوی خویش مشغول شوید. قرار خویش با پروردگار را هرگز نادیده نگیرید، حتی اگر وظایف روزانه تان بسیار سنگین باشد. مشتاق ارتباط روزانه پروردگار باشید و از صمیم قلب به انتظار آن بنشینید.

نیایش عاری از عشق و شور، ثمری نخواهدداشت زیرا عمق وجود انسان را پدیدار نمی سازد. پروردگار نیز به انتظار خلوت درون توست. او در ژرفای این خلوت درون، با تو سخن می گوید و خود را بر  تو پدیدار می سازد، پروردگار از هر چیزی که به تصور آید زنده تر و حقیقی تر است. اما برای رسیدن به او باید از اعماق قلبت اشتیاق داشته باشی. مشتاق پروردگارت باش، همچون عاشقی که مشتاق محبوبه ی خویش است. و همچون جوینده ای که به دنبال طلاست. متبرکان آنانند که تشنه ی دیدار او هستند زیرا باور دارند که زیبایی را باید در خداوند یافت. بیایید روز خویش را با خداوند آغاز کنیم!

52 هفته با هم و در کنار هم هر روز لحظات زیبایی رو با خدامون درد و دل کنیم و به آرامش برسیم.