ریلکس سام وان سکوت ذهن و آرامش درون

عاشقانه های من با خدا: هفته سیزدهم

عشق فقط خدا – روزی دیگر آغاز شد، با آغوش باز و دستان گشاده به استقبال آن می روم. آیا هر روز را نمی توان تولدی نو دانست؛ تولدی دوباره در حیات معنوی؟ فرصتی دیگر برای شناخت بهتر وجود خود و دریافت حضور خداوند در نفس هایمان!

چگونه می توان فهمید که در طریق معنوی، پیشرفتی حاصل کرده ایم یا خیر؟ هر چه در این مسیر بیشتر راه رفته باشیم بر فروتنی مان افزوده می شود. آن گاه به این باور می رسیم که جهان مادیات هیچ است. و هیچ چیز بدون وجود خداوند معنایی ندارد.

بزرگی فرمود:(با خدا باش و بر دریا گام بگذار، بی خدا باش و ببین که از خانه ی خویش نیز بیرون نتوانی رفت).

هر روز با خود تکرار می کنم:

ای روح، خود را به ظواهر مشغول نساز و عمیق باش! افسوس که ما انسان ها غرق ظواهریم و با تجملات و لذتهای زودگذر دنیا ارضا می شویم. خارج از این ظواهر، بسی نعمت برایمان تدارک یافته است.

عشق فقط خدا

خداوند متعال، با شکوه تر و جذاب تر از تمام لذت های دنیوی است. کافی است یک آن، به دیدار چهره ی تابان او دست یابیم. راه دست یابی به خداوند، سفر به درون خویش است. این سفر از طریق عبادت و مراقبه روزانه، تمرین حضور خداوند، فروتنی، خدمت عاشقانه به مستمندان و دل شکستگان انجام می گیرد.

همواره حقیقت را بر زبان آوریم! هیچگاه دچار خشونت نشویم! به پیشگاه نیلوفرین خداوند رو نماییم! هر آنچه داریم با فقرا و نیازمندان تقسیم کنیم! و آن گاه همچون موجی رقصان بر دریا، مسرور باشیم و لذت ببریم.

هر روز برای مدتی باید سکوت کنیم و چندین بار از خود بپرسیم: من چه هستم؟ از کجا آمده ام؟، سرزمین حقیقی من کجاست؟ و چرا اینجا هستم؟ سرانجام روزی پاسخ این سؤال ها را از عمق وجود خویش خواهیم گرفت و راز زندگی بر ما فاش خواهد شد. آن روز است که همه چیز را می بینیم و می فهمیم!