ریلکس سام وان سکوت ذهن و آرامش درون

عاشقانه های من با خدا: هفته هشتم

عشق واقعی - عشق دانشمندی بود که بعد ها متحول شد و از سرسپردگان راستین خداوند گردید. او می فرمود: سال ها به دنبال کشف حقیقت بودم، تا سرانجام آن را در آغوش پر مهر خداوند یافتم. حقیقت یعنی عشق و عشق یعنی پروردگار. و اکنون می گریم بر سالیانی که بی ثمر به جستجو می پرداختم. در قلب خویش این گونه نیایش می کنم: ای خداوندگار حقیقت! مرا در عشق ابدی خویش فنا کن.

اگر برای دیدار خداوند و شنیدن کلام آهنگین او بی تابیم، باید گام برداشتن در مسیر تسلیم محض را فرا گیریم. تسلیم بودن یعنی آگاهی از این حقیقت که من هیچم و همه اوست. تسلیم بودن یعنی فهمیدن این که هیچ نمی توانم و تنها او قادر مطلق است.

من فقط وسیله ای هستم برای اجرای خواست خداوند و واسطه ای برای محبت و رحمت او در دنیای درد و رنج. آن که خویش را کاملاً تسلیم پروردگارش سازد، تا ابد ایمن خواهد بود؛ از خدا دور نخواهد و خداوند او را به حال خویش رها نخواهد نمود.

دمادم می گویم: من هیچم و تو همه چیز! اگر خواسته ی من بر خلاف اراده ی خداوند باشد، بی شک از آن چشم خواهم پوشید و به آرامش دست خواهم یافت.

عشق واقعی

حقیقت تابان زندگی همچون یک راز است و طریق الهی، فراسوی ادراک انسان. پیرامونمان را پلیدی فرا گرفته اما خداوند می فرماید: شر می رود و خیر می آید. خیر و نیکی، بسیار قوی تر از شر و پلیدی است. به خدا توکل می کنم و می دانم طریق او، طریق حکمت و عشق او، حقیقت تابان زندگی است.

هراسی از اهریمن نیست! رویارویی با مشکلات و خطر ها، مرا دچار سردرگمی نخواهد کرد؛ زیرا استوار و پر قدرت در سایه الطاف خداوندی ایستاده ام! خود را همچون کودک خردسالی می بینم که در دامان پر مهر و محبت مادر دست و پا می زند.

آیا مادری می توان یافت که بگذارد گزندی به فرزندش وارد شود!؟ در گیر و دار مشکلات، مصائب، و درد و غم دائماً با خود می خوانم: مادر من! مادر الهی! آن که به دامان پر مهر و حمایتگرش توسل می کنم، این بار نیز چون صد ها هزار بار قبل یاری ام خواهد نمود و از غم خواهد رهاند.

به هنگام دلسردی، مراقب باشیم. دلسردی هیچ نیست جز نومیدی از عشق به پروردگار و دل سرد شدن چیزی نیست جز تسلیم نمودن خویش به نیرو های اهریمنی.

سه چیز را سرلوحه زندگیم می کنم: هر روز نام خداوند را بر زبان جاری سازم، فقرا را سیر کنم و به پرندگان غذا دهم. هر آنچه به وقوع می پیوندد پذیرا باشم. بدینگونه است که همیشه از نعمات خداوند بهره مند می گردم.